ارزیابی تاثیرخودکارآمدی و رشد اجتماعی و عاطفی بر افزایش خوش بینی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تاثیرخودکارآمدی و رشد اجتماعی و عاطفی بر افزایش خوش بینی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اردبیل درسال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزانمتوسطه مشغول به تحصیل در آموزش و پرورش ناحیه یک و ناحیه دو شهر اردبیل می باشد که تعداد آنها برابر ۲۲۰۰ نفر می باشد. با استفاده از جدولمورگان تعداد نمونه آماری برابر ۳۲۷ نفر بدست آمد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای میباشد. برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی واز پرسشنامه های استاندارد خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران (۲۰۱۳)، خودکارآمدی تحصیلی مورگان- جینگز(۱۹۹۹)، رشد اجتماعی وعاطفی الیس وایتزمن (۲۰۰۷) استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیونخطی ساده و چندگانه انجام گرفته است. یافته های تحقیق نشان داد که بین خودکارآمدی ۲۱ / ۰ و ابعاد آن شامل (استعداد ۲۵ / ۰، کوشش ۳۹ / ۰ و بافت ۵۱ / ۰ باشد و بین ابعاد رشد اجتماعی و عاطفی شامل همکاری ۵۱ / ۰ ، خوش خلقی و سازگاری ۲۰ / ۰ ، احترام به دیگران ۳۳ / ۰ ، مسئولیت پذیری ۴۵ / ۰ ، امیدواری ۱۰ / ۰ و صبر و بردباری ۵۱ / ۰ با خوش بینی تحصیلی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که اگر دانش آموزان از شاخص های رشد اجتماعی- عاطفی و خودکارآمدی بالایی برخوردار باشند در واقع خوش بینی تحصیلی بیشتری را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، رشد اجتماعی و عاطفی ، خوش بینی تحصیلی ، شهر اردبیل