بررسی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آپارتمان نشینی در استان فارس:مطالعه موردی شهر شیراز

تحقیق حاضر با هدف بررسی پیامدهای آپارتمان نشینی در شهر شیراز انجام گرفت.جهت انجام این کار،ابتدا مطالعات انجام شده پیرامون آپارتمان نشینی و مسائل مرتبط با مجتمع عای مسکونی مورد بررسی قرار گرفت.ار آنجا که آپارتمان نشینی یکی از الگوهای زندگی شهر نشینی است،جهت تنظیم چهارچوب نظری،از نظر جامعه شناسان شهری برای بررسی زندگی آپارتمان نشینی استفاده شده است.در این راستا نظریان گیدنز،ورث و رویگرد فرهنگ گرایی به عنوان چهارچوب نظری انتخاب و مدل تجربی تحقیق از آن استخراج گردید.حجم نمونه n=۳۷۷ تعیین گردید. که جهت افزایش دقت به n=۴۰۰ افزایش یافت.پرسشنامه ها در چهار منطقه از شهر که مجتمع مسکونی آپارتمان نشینی در آنجا بیشتر از سایر مناطق بود تکمیل گردید.متغیرهای مستقل در تحقیق حاضر،عبارتند از :تحصیلات پاسخ گو،درآمد خانوار،بعد خانوار،محل تولد،سطح زیر بنای آپارتمان،تعداد طبقات،تعداد واحدها،تعداد اتاقها،قومیت،سابقه آپارتمان نشینی،داشتن یا نداشتن مدیر در مجتمع و نوع مدیدریت،متغیرهای وابسته عبارتند از:رضایت مندی ساکنان،احساس امنیت،احساس بیگانگی،اعتماد اجتماعی و موفقیت تحصیلی فرزندان چهار متغیر اول،به صورت طیف لیگرت طراحی و مورد سنجش قرار گرفتند. با توجه به مدل نظری تحقیق ۲۱ فرضیه مطرح و مورد آزمون قرار گرفت که از این میان ۴ فرضیه مورد تایید قرار گرفت.تحقیق حاضر نشان داد که سطح زیربنا،تعداد طبقات مجتمع مسکونی،وجود یا عدم وجود ودیر و نوع مدیدرت مجموعه آپارتمانی رابطه ی مثبت با رضایت مندی از آپارتمان نشینی دارد.

کلیدواژه ها:

آپارتمان نشینی ، احساس امنیت ، بیگانگی اجتماعی ، فرهنگ آپارتمان نشینی