نقش سیاست های حمایتی در توسعه صادرات محصولات کشاورزی ایران

بخش ­کشاورزی در ایران علاوه بر تامین نیازهای داخلی، در تجارت خارجی نیز مشارکت دارد و صادرات محصولات آن نسبت به بخش­های دیگر دارای ثبات بیشتری است؛ بنابراین تکیه بر این بخش و توسعه و گسترش صادرات آن می­تواند زمینه را برای حضور ایران در بازارهای جهانی و استفاده از مزایای آن فراهم آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سیاست­های حمایتی در توسعه صادرات، به شناسایی شاخص­های تاثیرگذار بر عرضه صادرات محصولات کشاورزی ایران در دوره زمانی ۱۳۶۰-۱۳۹۰ با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه­های گسترده می پردازد. طبق نتایج، شاخص­های نسبت قیمت­ صادراتی، ارزش افزوده کشاورزی و معیار کلی حمایت، متغیرهای تاثیرگذار بر الگو هستند و رابطه مثبت با عرضه صادرات در کوتاه­مدت و بلندمدت د ارند. همچنین، نرخ ارز، مصرف بخش ­­خصوصی و متغیر مجازی جنگ بر عرضه صادرات بی­تاثیر بودند. ضریب جمله تصحیح خطا هم نشان داد در هر دوره ۵۲ درصد از نبودن تعادل از بین می­رود و تعدیل بلندمدت صورت می­گیرد. با درنظرگرفتن نتایج، توجه به میزان و نحوه اجرای سیاست های حمایتی با توجه به نقش مستقیم آن در توسعه صادرات امری ضروری است؛ بنابراین، درصورت اعمال مناسب این سیاست­ها صادرات محصولات­­ کشاورزی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

ایران ، سیاست های حمایتی ، عرضه صادرات ، عوامل موثر ، محصولات کشاورزی