بررسی بازدهی نسبت به مقیاس در مزارع تولید کننده جو دیم در ایران

یکی از ابزارهای مفید برای برنامه­ریزی و سیاست گذاری در سطح محصولات کشاورزی آگاهی از ساختار تکنولوژی حاکم بر تولید و ویژگی های آن است. در این راستا، هدف مطالعه حاضر تعیین برخی از پارامترهای تعیین­کننده ساختار تکنولوژی تولید، از جمله بازدهی نسبت به مقیاس، کشش­های جانشینی بین نهاده­ها و کشش تقاضای نهاده­ها برای محصول جو دیم است. قبل از برآورد این پارامترها، شرایط جمع­سازی سازگار مزارع تولیدکننده جو دیم در استان­های مختلف کشور با استفاده از نظریه مقیاس­گذاری میانگین بررسی شد؛ سپس تابع هزینه ترانسلوگ به همراه معادلات سهم هزینه نهاده ها با استفاده از روش رگرسیون های به ظاهر نامرتبط تکراری و با به کارگیری داده­های مقطعی سال زراعی ۱۳۸۵-۸۶ برآورد شد که وزارت جهاد کشاورزی از طریق پرسشنامه از ۱۶۴۱ بهره­بردار از استان های سراسر کشور جمع­آوری کرده بود، نتایج مطالعه بیانگر آن است که در مزارع تولیدکننده جو دیم صرفه­های ناشی از مقیاس وجود دارد. مقدار عددی کشش مقیاس به ازای میانگین داده­ها ۵۲/۱ محاسبه شد؛ به این معنی که با افزایش اندازه مزارع تولیدکننده جو دیم هزینه های تولید کاهش می یابد. برآورد کشش های خودقیمتی تقاضای نهاده­ها نشان­دهنده ­کشش اندک تقاضا برای تمام نهاده هاست که حاکی از انعطاف­ناپذیری تولیدکنندگان در مقابل افزایش قیمت نهاده هاست.

کلیدواژه ها:

ایران ، بازدهی نسبت به مقیاس ، تابع هزینه ترانسلوگ ، جو ، میانگین ، نظریه مقیاس گذاری