شناسایی عوامل بازدارنده توسعه سازمان های کشاورزان نخل دار استان خوزستان

هدف کلی این پژوهش، شناسایی بازدارنده های توسعه سازمان های کشاورزان نخل دار استان خوزستان بود. جامعه آماری پژوهش در قالب دو گروه مجزا، ۵۸۴ عضو سازمان های نخل داران و ۳۰ کارشناس کارگزاری های دولتی مربوطه را در بر داشت. از گروه نخل داران، با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب و با بهره گیری از فرمول کوکران، نمونه ای به حجم ۱۲۰ نفر انتخاب شد و در مقابل، کارشناسان با توجه به تعداد اندک مورد سرشماری قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از یک نسخه پرسشنامه محقق ساز استفاده شد که روایی محتوایی آن توسط سه نفر از کارشناسان خبره مربوطه و دو نفر از مدیران باسابقه تشکل های نخل داران مورد تایید قرار گرفت. با انجام پیش آزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، پایایی ابزار اندازه گیری نیز در محدوده قابل قبول ارزیابی گردید (۸۸/۰=?). به منظور پردازش و تجزیه تحلیل داده ها، نرم افزار آماری نسخه ۵/۱۱ SPSS به کار گرفته شد. بر اساس یافته ها، شش متغیر ضعف مالی اعضای سازمان؛ ضعف در زیرساخت ها، قیمت پایین محصول خرما در بازار و نوسان شدید آن، فقدان مشتری در بازار، اعمال تبعیض از طرف دولت یا مقتدران محلی، و دادن وعده های غیر واقعی به کشاورزان برای تشکل سازی به عنوان بازدارنده های مهم اثرگذار بر توسعه سازمان های کشاورزان نخل دار از دید کارشناسان و نخل‎داران شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

سازمان کشاورزان ، عوامل بازدارنده ، کشاورزان خرده پا ، مشارکت محلی