ارزیابی پایداری کشاورزی گندم کاران آبی شهرستان سرپل ذهاب: کاربرد الگوی DSR

استفاده از فنون کشاورزی پایدار در قرن حاضر به دلیل وجود مشکلاتی مانند محدودیت مشکل تخریب خاک، اثر گلخانه ای، وابستگی شدید به منابع غیرقابل تجدید، سوء تغذیه و قحطی در برخی از کشورهای در حال توسعه ضروری به نظر می رسد و به این جهت ارزیابی میزان پایداری کشاورزی اجتناب ناپذیر است. هدف اصلی این تحقیق توصیفی پیمایشی ارزیابی پایداری کشاورزی گندم کاران آبی شهرستان سرپل ذهاب باتوجه به۱۲شاخص الگوی DSR (Driving force-State-Response) بود. جامعه آماری تحقیق گندم کاران آبی شهرستان سرپل ذهاب بودند (۳۷۱۲ (N= که تعداد ۳۵۱ نفر از آنها با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده های مورد نیاز در تحقیق با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد که روایی آن با پانل متخصصان و پایایی سوالات روان شناختی نیز با آلفای کرونباخ محاسبه شد. بر اساس نتایج، ۱۱ شاخص از شاخص های مورد مطالعه در سطح پایداری ناچیز قرار داشتند. بر اساس نتایج تحلیل تاکسونومی، پایداری ۷۵ درصد از روستا های مورد مطالعه در سطح ناچیز و متوسط قرار داشت. نتایج نشان داد که متغیر های میزان تحصیلات، سطح زیر کشت بقولات، مساحت زمین، تمایل به استخدام کارگر، عضویت در تعاونی و سن کشاورزان می توانند متغیر های پیش بینی کننده ی میزان پایداری کشاورزی گندم کاران باشند. بر اساس یافته های تحقیق، استفاده از سیستم های آبیاری تحت فشار، اجرای روش های ارگانیک، افزایش سطح زیر کشت محصولات صنعتی و گسترش تنوع منابع تامین درآمد کشاورزان جهت دستیابی به پایداری کشاورزی پیشنهاد می شوند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، الگوی DSR ، پایداری ، شاخص ، کشاورزی ، گندم