مقاله علمی – پژوهشی: عادات غذایی میگو ببری سبز (Penaeus semisulcatus De Hann, ۱۸۴۸) در آبهای ساحلی خلیج فارس (استان هرمزگان)

این مطالعه با هدف بررسی رژیم غذایی میگو ببری سبز Penaeus semisulcatus به مدت ۱۲ ماه از دی ماه ۱۳۹۶ لغایت آذر ۱۳۹۷ در آبهای ساحلی استان هرمزگان انجام شد. در این مدت محتویات روده ۶۷۳ عدد میگوی ببری سبز شاخک خطی باندینگ (۴۱۷ عدد) و شاخک بدون خط غیر باندینگ (۲۵۶ عدد) به روش حجمی جداسازی و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادکه ترکیب رژیم غذایی روده هر دو نوع شامل دیاتومه ها، داینوفلاژله ها، سخت پوستان، نرم تنان، روزنه داران، کرم ها و مواد هضم شده بود. تفاوت معنی داری در نوع رژیم غذایی دو نوع و دو جنس نر و ماده میگو ببری سبز وجود نداشت. همچنین بررسی شاخص ارجحیت غدایی (FP) نشان داد، میگو ببری سبز، موجودی پرخور و ترجیح غذایی آنها در جنس های ماده و نر باندینگ به ترتیب سخت پوستان ۵۶ و ۴۶% و دیاتومه ها ۲۷ و ۳۰% بود و در انواع غیر باندینگ نیز به ترتیب سخت پوستان ۶۵ و ۵۷% و دیاتومه ها ۱۷ و ۲۰% بود. همچنین ترجیح غذایی در اولویت های بعدی برای جنس های مختلف هر دو نوع به ترتیب شامل روزنه داران، کرم ها، مواد ناشناخته هضم شده، نرم تنان وداینو فلاژله ها با درصدهای متفاوتی بودند. نوع رژیم غذایی در کلاس های طولی مختلف اختلاف معنی داری با هم داشت به طوری که بعد از سخت پوستان در میگوهای جوان، دیاتومه ها و در میگوهای بالغ روزنه داران و کرم ها به عنوان غذای ترجیحی بعدی شناسایی شدند. بررسی تغذیه در فصول مختلف سال نشان داد که سخت پوستان در تمام فصل ها و دیاتومه ها در تابستان دارای بیش ترین فراوانی و ارجحیت غذایی در هر دو نوع بودند، هر چند که نتایج مربوط به نوع و ارجحیت غذایی به صورت فصلی و براساس جنسیت میگوها اختلاف معنی داری نشان نداد )۰۵/۰ (p>.

کلیدواژه ها:

Penaeus semisulcatus ، Bonding ، non-bonding ، Feeding ، Hormozgan Province ، Persian Gulf. ، میگو ببری سبز ، باندینگ ، غیرباندینگ ، تغذیه ، استان هرمزگان ، خلیج فارس