ارزیابی خشک کن های کلزا تحت رطوبت های مختلف برداشت در استان مازندران

بازده استخراج روغن در دانه های روغنی ارتباط مستقیم با رطوبت برداشت و شیوه خشکاندن آن دارد. جهت تعیین مناسب ترین رطوبت برداشت و ارزیابی خشک کن های مختلف کلزا، پژوهشی در استان مازندران در سال ۱۳۸۸ با استفاده از دو آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در ۶ تکرار و بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار به ترتیب جهت ارزیابی کیفی دانه و انرژی انجام گرفت. سطوح رطوبت برداشت و نوع خشک کن بترتیب شامل ۲۵، ۲۰ و ۱۵ درصد بر مبنای تر و پارویی، LSU و بخار بودند. با توجه به نتایج آزمایش ، دامنه مقادیر کاهش ناخالصی به میزان ۸/۱% تا ۴/۰% ، کاهش ضایعات دانه سبز به میزان ۳/۱% تا ۳/۲% و ضایعات ترک و روغن دانه بترتیب به میزان ۵/۰% تا ۹/۱% و ۲/۱% تا ۶/۲% به دست آمد. همچنین دامنه مقادیر انرژی مصرفی، نسبت مصرف انرژی، بازدهی گرمایی و ظرفیت کاری بترتیب به میزان ۴۱/۱۷۱ تا ۴۵/۶۸۲ کیلوژول بر ثانیه، ۲۸۵/۰ تا ۶۳۴/۰، ۲۹/۲۵% تا ۲۰/۱۴% و ۲۶/۱ تا ۵۹/۷ تن در ساعت بوده است. در نهایت رطوبت برداشت ۱۵ درصد و خشک کن بخار به لحاظ داشتن بیشترین تعداد بهترین شرایط شاخص های مورد بررسی، به دیگر سطوح رطوبت ها و خشک کن ها ترجیح داده می شوند.

کلیدواژه ها:

Canola ، Moisture of harvest ، Drying trail ، Oil and energy losses