تلفیق مدل های تصمیم گیری چند معیاره جبرانی و غیرجبرانی برای مکان یابی سدهای مخزنی (مطالعه موردی: سد کندوله در استان کرمانشاه)

یکی از ملزومات بهره برداری پایدار از منابع آب، خاک و محیط­زیست در بخش کشاورزی، حفظ معیارهای توسعه پایدار در پروژه­های سدسازی است. در این تحقیق به­منظور ساخت سد کندوله در استان کرمانشاه از روش های تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) شامل مدل غیرجبرانی تسلط تقریبی و مدل جبرانی شباهت به گزینه ایده آل استفاده شده است. بدین منظور پس از تعیین معیارهای مناسب به کمک مطالعات و نظرات کارشناسان، برای تعیین وزن معیارها از تصمیم گیری گروهی با اندازه گیری میزان توافق تصمیم گیران استفاده شد. سپس چهار گزینه منتخب برای این سد، بر اساس معیارهای فنی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و زیر معیارهای مربوطه رتبه بندی شدند و در انتها نتایج با یکدیگر مقایسه گردید. برای رسیدن به اجماع در رتبه­بندی های دو مدل ذکر شده، از روش های ادغام مانند میانگین رتبه ها، کپ­لند و بردا استفاده شده و در نهایت از روش میانگین برای تلفیق نهایی نتایج روش­های ادغام، بهره گرفته شد. ضمنا علاوه بر تعیین ساختگاه برتر، ۱۷ زیرمعیار مطرح در انتخاب این ساختگاه نیز رتبه­بندی شدند. بر اساس نتایج بدست آمده رتبه بندی گزینه ها در دو مدل تسلط تقریبی و شباهت به گزینه ایده آل با هم تفاوت داشته ولی نتایج مدل تسلط تقریبی تطبیق بهتری با نتیجه نهایی حاصل از روش های ادغام دارد. نتایج ارائه شده در این تحقیق برای مکانیابی مخازن ذخیره­ای در طرح های توسعه آب و خاک براساس معیارهای توسعه پایدار سدسازی کاربرد دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ساختگاه سد ، مدل شباهت به گزینه ایده آل ، مدل تسلط تقریبی