تحلیل اقتصادی کاربرد سطوح مختلف سوپرجاذب و تنش رطوبتی در کشت گندم پاییزه

علی­رغم مطالعات صورت گرفته پیرامون کارآیی مصرف سوپر­جاذب­ها در بهبود شرایط فیزیکی خاک و نیز افزایش عملکرد و بهره­وری مصرف آب، مسائل اقتصادی کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. بنابراین به منظور بررسی اثر تنش رطوبتی و سوپرجاذب استاکوزورب بر شاخص­های اقتصادی گندم، آزمایشی در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در اراضی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح ۱۰۰، ۷۰ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه (به­ترتیب FC، ۰.۷FC و ۰.۵FC) و مصرف سوپرجاذب استاکوزورب در سه سطح صفر، ۵۰ و ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار (به ترتیب S۰، S۱ و S۲) بود.نتایج حاصل از بررسی ­شاخص­های اقتصادی نشان داد که بیشترین درآمد خالص فروش گندم به تیمارهای S۰,FC و S۱,۰.۷FC اختصاص داشت. بیشترین نسبت درآمد ناخالص به هزینه تولید مربوط به تیمار S۰,۰.۷FC بود که اختلاف معنی­داری با تیمار شاهد (S۰,FC) در سطح احتمال ۵ درصد داشت. بیشترین و کمترین میزان درآمد خالص به میزان آب آبیاری به ترتیب متعلق به تیمارهای  S۱,۰.۷FCو S۲,۰.۵FC بود که به میزان ۲/۴۴ و ۷/۱۱ درصد نسبت به تیمار شاهد (S۰,FC) به ترتیب افزایش و کاهش داشتند. بنابراین در بهترین حالت (تیمار S۱,۰.۷FC)، اثرات متقابل تنش و سوپرجاذب، درآمد ناخالص و درآمد خالص را نسبت به تیمار شاهد به ترتیب به میزان ۲/۱۲ و ۱/۱ درصد افزایش داد. در بین اثرات متقابل نیز تنها در شرایط تیمار S۱,۰.۷FC به سبب افزایش عملکرد، افزایش سطح زیر کشت ناشی از کاهش مصرف آب و توجیه اقتصادی، مصرف سوپرجاذب توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

استاکوزورب ، بهره وری آب ، درآمد خالص ، عملکرد گندم