مروری بر جایگاه استفاده از بازی های آموزشی در فرایند تدریس

یادگیری از طریق بازی برای کودکان در هر سنی مهم است. از توسعه آنها در همه حوزه ها پشتیبانی می کند: فیزیکی، شناختی، اجتماعی-عاطفی و زبان. همچنین کنجکاوی و انگیزه آنها را برای یادگیری تقویت می کند. یادگیری از طریق بازی می تواند توسط مربیان و والدین با ارائه یک محیط امن و محرک؛ با انواع مواد و اسباب بازی ها؛ با رعایت و پیروی از علایق و انتخاب های کودکان؛ با پیوستن به بازی آنها. با پرسیدن سوالات باز و تشویق به تفکر؛ و با تجلیل از دستاوردها و تلاش های آنها. حمایت و ایجاد شود. چند نمونه از یادگیری از طریق بازی عبارتند از: وانمود کردن بازی: کودکان از تخیل و خلاقیت خود برای ایفای نقش ها و سناریوهای مختلف مانند پزشک، معلم یا ابرقهرمان بودن استفاده می کنند. بازی ساخت و ساز: کودکان از بلوک، لگو یا مواد دیگر برای ساختن سازه ها مانند برج ها، پل ها یا خانه ها استفاده می کنند. بازی فیزیکی: کودکان می دوند، می پرند، بالا می روند، می رقصند یا ورزش می کنند. بازی هنری: کودکان نقاشی می کشند، نقاشی می کنند، مجسمه می کنند یا کاردستی می سازند. بازی: کودکان بازی های رومیزی، بازی های کارتی، پازل یا بازی های ویدئویی انجام می دهند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از بازی های آموزشی در فرایند آموزش، و درک وضعیت فعلی و پتانسیل تحقیقات یادگیری مبتنی بر بازی به تحقیق پرداخته است.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، بازی ، بازی آموزی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، هنر آموزش