مقایسه اثربخشی روش تدریس الکترونیکی و روش تدریس سنتی بر درگیری تحصیلی و یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر" مقایسه اثربخشی روش تدریس الکترونیکی و روش تدریس سنتی بر درگیری تحصیلی و یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان بوده است روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه اول آموزش و پرورش شهر مرودشت بود. برای تعیین حجم نمونه تعداد ۱۰۰ نفر از دانش آموزان به روش هدفمند انتخاب شدند. ملاک تعیین روش مذکور پیش انتخاب آگاهانه از روی هدف بود و در دوگروه آزمایش (۵۰ نفر) و کنترل (۵۰ نفر) جایگزین شدند.ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و در گروت بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح استنباطی، آزمون تحلیل کواریانس و تحلیل دو عاملی واریانس استفاده شد.یافته ها نشان داد که بین درگیری تحصیلی دانش اموزان دو گروه روش تدریس الکترونیکی و روش تدریس سنتی تفاوت معنی داری وجود دارد و میزان اثربخشی روش تدریس الکترونیکی بر درگیری تحصیلی بیشتر است ؛ بین یادگیری خودتنظیمی دانش اموزان دو گروه روش تدریس الکترونیکی و روش تدریس سنتی تفاوت معنی داری وجود ندارد و میزان اثربخشی این دو روش تدریس بر یادگیری خودتنظیمی تقریبا یکسان است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس الکترونیکی ، روش تدریس سنتی ، درگیری تحصیلی ، یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان