اثربخشی آموزش خویشتن آگاهی بر تغییر نگرش نسبت به آسیب های اجتماعی نوپدید در میان دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان لردگان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خویشتن آگاهی نسبت به آسیب های اجتماعی نوپدید در میان دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان لردگان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهر لردگان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. پس از نمونه گیری در دسترس، تعداد ۴۰ دانشآموز دختر پایه یازدهم انتخاب شده و بصورتتصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخله آموزش خویشتن آگاهی مرادپور و همکاران ( ۱۳۹۲ ) را دریافت کرد؛ گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهسنجش نگرش به آسیب های اجتماعی آقایی و تیمورتاش ( ۱۳۸۹ ) بود. مداخله طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای در مورد گروه آزمایش اجرا شد و داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شد. فرضیه ها در سطح(P<۰/۰۵)تایید شد. یافته ها حاکی از اثرگذاری مداخله بر مولفه های گرایش به فضای مجازی، گرایش به رفتار پرخطر و اختلال روانی، گرایش به اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی و وضعیت امنیت عمومی در پس آزمون بود (فضای مجازی Eta=۰/۲۶۵، رفتار پرخطر و اختلال روان Eta=۰۸۲۷۱، اعتیاد به مواد و الکل Eta=۰/۳۳۴ و امنیت عمومی Eta=۰/۳۹۵)؛ لذا می توان از این مداخله به عنوان مداخله موثر بر کاهش گرایش به فضای مجازی، گرایش به رفتار پرخطر و اختلال روانی، گرایش به اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی و افزایش امنیت عمومی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش خویشتن آگاهی ، تغییر نگرش ، آسیب های اجتماعی نوپدید ، دانش آموزان