ارزیابی مدیریت منابع تکنولوژیکی بیمارستان های دانشگاهی شهر سمنان در شرایط پاندمی ویروس کرونا

زمینه و هدف: این مطالعه به پایش و سنجش کارایی و بهره وری می پردازد و باتعیین شاخص های ارزیابی و همچنین اصلاح آنها در این بازه زمانی باعث کاهش هزینه ها و افزایش کیفیت برای دستیابی به خدمات بهتر و موقعیت رقابتی می شود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی توصیفی مقطعی، کاربردی است. جامعه آماری شامل مدیران و کارکنان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهر سمنان می باشد. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است. روش میدانی آن از طریق پرسشنامه نیدمار و همکارانش در بین جامعه آماری توزیع و برای استخراج داده ها استفاده شد. یافته ها: متغیر عملکرد تکنولوژیکی ۱/۳ درصد اثرگذار و با مقدار t کوچکتر از ۱/۹۶ یعنی ۱/۶۲۷ و p-value بیشتر از ۰/۰۵ یعنی ۰/۳۸۹ نشان می دهد دو متغیر عملکرد تکنولوژیکی و مدیریت بینارستاین رابطه ای معنادار با یکدیگ ندارند. بنابراین می توان گفت عملکرد تکنولوژیکی بطور معنادار بر مدیریت منابع بیمارستانی در شرایط پاندمی کرونا اثرگذار نبوده است. نتیجه گیری: در تبیین این نتایج می توان گفت منابع تکنولوژیکی بیمارستانی های مورد مطالعه در انجام وظایف خود در شرایط بحران جهت گزارش به مدیر سامانه موفق عمل نکرده اند.

کلیدواژه ها:

همه گیری کوید ۱۹ ، مدیریت منابع تکنولوژیکی ، سمنان ، ایران