بررسی تطبیقی جلوه های آزادی در اشعار سمیح القاسم و فرخی یزدی

آزادی از مهم ترین مسائل جهان امروز است که در شعر شاعران عرب و فارسی زبان، خودنمایی می کند. در حقیقت، این موضوع، از مهم ترین آرمان های هر شخصی است که به ادبیات پایداری، به گونه ی خاص می نگرد و در پی آن است که با خلق اثار ادبی، مردم را به پایداری در برابر دشمنان، تشویق کند ودر دل آن ها بذر امید به پیروزی، بکارد. ازادی، در جوامع مختلف به شیوه های گوناگونی تجلی یافته است مخصوصا میان ملت هایی همچون ایران و فلسطین که طعم استبداد و استعمار را چشیده اند. این مسئله، به مفاهیم گوناگونی اشاره دارد که شامل خود مختاری، حکومت برخوردار از استقلال از یک سو، توانایی کلی در انجام کارها، داشتن انتخاب های مختلف و توانایی کسب هدف ها از سوی دیگر می باشد. در این میان شاعرانی با روحیه لطیف، فریاد ازادی خواهی سر دادند و نقش مهمی را در اطلاع رسانی به مردم و رهایی آنان از چنگ ظلم و ستم ایفا کرده اند. از جمله می توان به سمیح القاسم و فرخی یزدی اشاره کرد که آزادی در اشعار ان ها، باواژه هایی همچون مبارزه با استبداد و استعمار و ظلم معنا می شود. در این پژوهش، از روش توصیفی - تحلیلی برای شناسایی مضامین مشترک از جلوه های آزادی در اشعار این دو شاعر، استفاده شده است. مفهوم آزادی در شعر این دو شاعر، به یک نوع تعبیر می شود. بخشی از نتایج، حاکی از آن است که هر دو شاعر، در اشعار خود، خواستار شکل گیری آزادی بیان اندیشه، ایجاد صلح و آرامش و رهایی از استبداد در جامعه می باشند.

کلیدواژه ها:

سمیع القاسم ، فرخی یزدی ، آزادی ، پایداری