بررسی تحلیلی آموزه های تعلیمی در شعر پروین اعتصامی و فرزانه خجندی

شاعران زن تا دوره معاصر نقش تعیین کننده و درخور ذکری در تاریخ ادبیات ایران نداشته اند. در دوره معاصر همزمان با تحولات گسترده در عرصه هایفرهنگی و اجتماعی، شاعران زن توانمندی، پا به عرصه نهاده اند و آثار ارزشمندی خلق کرد هاند. پروین اعتصامی و فرزانه خجندی دو شاعر زن فارسی زبانهستند که در دو کشور جداگانه زیسته اند اما هر دو به زبان فارسی شعر سروده اند. کشور تاجیکستان امروز گرچه حیات سیاسی مستقلی دارد اما گذشتهتاریخی و فرهنگی آن با ایران یکسان است و در واقع تکه ای از پیکر ایران زمین است و دو شاعر در واقع از زمینهای نسبتا یکسان برخاسته اند لذا این پژوهشبا استفاده از روش توصیفی تحلیلی، شعر این دو شاعر را از منظر توجه به ادبیات تعلیمی بررسی نموده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که با وجودتفاوت هایی که در سبک بیان و زبان شعر دو شاعر دیده می شود به لحاظ محتوا شباهت های قابل توجهی در شعرآنان قابل مشاهده است از جمله دعوت بهپاکی و صفا، توجه به آموزه های عرفانی، مهرورزی به انسان ها، توجه به زنان، آزادی خواهی و بیان درد فقرا و یتیمان و تکریم بزرگسالان و مادران. نکته بسیار قابل توجه این است که فرزانه خجندی به «فروغ تاجیکستان» مشهور است اما به لحاظ محتوا شعرش به شعر پروین بسیار شبیه تر از شعر او به فروغ فرخزاد است

کلیدواژه ها:

پروین اعتصامی ، فرزانه خجندی ، شعر ، ادبیات تعلیمی.