تاثیرآموزش مهارت های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر ۷ سال

زمینه و هدف: یکی از رویدادهای مهم زندگی پذیرش نقش والدی است که استرس فراوانی در مقابل مسئولیت ها و انتظارات این نقش وجود دارد. استرس والدی در نتیجه ناهمخوانی درک شده بین مسئولیت های والدی و منابع فردی مانند ویژگی های کودک و ویژگی های والدین و نقص مهارت های زندگی در تعامل با ویژگی های کودک است که منجر به بروز مشکلات رفتاری و اختلالات رشد عاطفی فرزندان می شود. بر این اساس هدف این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر ۷ سال در شهرستان ابهر بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع مطالعات نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود که تاثیر مهارت های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر ۷ سال که با دو مرکز جامع سلامت شهرستان ابهر را در سال ۱۳۹۸ همکاری می کردند ۶۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ابزار این پژوهش پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه فرم کوتاه استرس والدینی  Abidin (Parenting steress Index - short form/ SF- PSI)بود. گروه آزمون در دو گروه ۱۵ نفره به مدت ۵ جلسه ۱۰۵ دقیقه ای تحت آموزش برنامه گروهی مهارت زندگی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و به کمک آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل کوواریانس و آزمون من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت زندگی سبب کاهش استرس والدی در گروه آزمون شد. میانگین نمره استرس والدی و بعد پریشانی والدین بعد از آموزش در گروه آزمون به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود که نشان دهنده استرس کمتر در این گروه نسبت به گروه کنترل می باشد (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری کلی: نتایج نشان می دهد که برنامه آموزش مهارت زندگی در رابطین سلامت میانگین استرس والدی و خرده مقیاس های استرس را کاهش می دهد. بنابراین آموزش مهارت های زندگی به والدین ضروری است و پیشنهاد می شود که برنامه ریزی غنی تر توسط مسئولین انجام شود تا کارگاه های آموزشی مهارت های زندگی برای والدین توسط حوزه سلامت برگزار گردد.

کلیدواژه ها:

Parental Stress ، Life Skills ، Women Health Volunteers ، استرس والدی ، مهارت زندگی ، زنان رابط سلامت