بررسی نقش خلاقیت در عملکرد تحصیلی دانش آموزان

خلاقیت دانش آموزان موضوعی است که دیدگاه های متفاوتی را در مورد چگونگی تعریف، پرورش و سنجش آن در دانش آموزان و معلمان در بر می گیرد. برخی از مزایای خلاقیت در مدارس این است که می تواند تفکر تخیلی را تحریک کند، دانش آموزان را در یادگیری خود مشارکت دهد و آنها را برای چالش های قرن بیست و یکم آماده کند. برخی از راهبردهایی که معلمان می توانند برای پرورش خلاقیت در مدارس استفاده کنند، ارائه رویکردهای آموزشی است که دانش و مهارت های دانش آموزان را افزایش می دهد، برنامه درسی را سازماندهی می کند تا گزینه ها، صدا و انتخاب را فراهم کند، و فعالیت های یادگیری مرتبط جالب و با ارزش را تنظیم کند. اندازه گیری خلاقیت کار ساده ای نیست، زیرا عوامل و ویژگی های زیادی بر آن تاثیر می گذارد. سه روش اصلی برای اندازه گیری خلاقیت پیشنهاد شده است: بهره خلاقیت (CQ)، روان سنجی، و رویکرد شخصیت اجتماعی. CQ شبیه ضریب هوشی است اما به جای هوش عمومی بر توانایی های خلاقانه تمرکز دارد. روان سنجی شامل استفاده از آزمون های استاندارد شده است که جنبه های مختلف خلاقیت را اندازه گیری می کند، مانند تفکر واگرا، تفکر همگرا، یا حل خلاقانه مسئله. رویکرد شخصیت اجتماعی به چگونگی تاثیر ویژگی های شخصیتی، انگیزه و عوامل محیطی بر خلاقیت می پردازد. هر روشی مزایا و محدودیت های خود را دارد و هیچ کدام از آنها نمی توانند پیچیدگی کامل خلاقیت را به تصویر بکشند. مطالعه حاضر نقش معلمان در شکوفایی خلاقیت و نوآوری به دانش آموزان را مورد بررسی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش و یادگیری ، نوآوری ، پرورش خلاقیت