نقش ادوار تجاری در تعیین مقدار ضریب فزاینده سیاست مالی (با تاکید بر مالیات های مستقیم و غیرمستقیم) مطالعه موردی اقتصاد ایران

چکیده هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر سیاست مالی بر رشد اقتصادی و برآورد ضریب فزاینده سیاست مالی طی ادوار تجاری است. بدین منظور از داده­های فصلی اقتصاد ایران طی دوره زمانی ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۷ استفاده شده است. جهت برآورد ضریب فزاینده سیاست مالی از سه روش، ۱- مدل­های خودرگرسیون برداری مبتنی بر روش بلانچارد و پروتی ۲۰۰۲، ۲- روش مبتنی بر رگرسیون معرفی شده توسط هال ۲۰۰۹ و ۳- مدل­های تعادل عمومی پویای تصادفی استفاده می­شود. در مطالعه حاضر از روش دوم و از الگوی چرخشی مارکوف که مبتنی بر روش رگرسیون می­باشد، استفاده شده است تا ضریب فزاینده سیاست مالی طی ادوار تجاری محاسبه شود. لذا با تصریح پنج الگوی متفاوت نشان داده شد که مالیات­های مستقیم نسبت به مالیات­های غیرمستقیم در اثرگذاری بر رشد اقتصادی بهتر عمل می­کنند. همچنین در بین سه ابزار سیاست مالی، بزرگ ترین ضریب فزاینده در دوره رکود مربوط به مخارج دولت و در دوره رونق مربوط به مالیات­های مستقیم است. از سویی بسته سیاست مالی دولت که حاوی مخارج دولت و مالیات­های غیرمستقیم باشد نسبت به بسته­ای که حاوی مخارج و مالیات­های مستقیم باشد در اثرگذاری بر رشد اقتصادی بهتر عمل می­کند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: ضریب فزاینده سیاست مالی ، مالیات مستقیم ، رشد اقتصادی ، مخارج دولت. طبقه بندی JEL : H۵۰ ، H۲۱ ، P۴۴