تصویر معشوق در شعر شاعران ایلام (عبدالجبار کاکایی ، بهروز سپیدنامه و حبیب الله بخشوده)

یکی از مهم ترین ساحت های ادبیات فارسی ، ساحت غنایی آن است که شاعران در آن از عواطف و احساسات خویش سخن می رانند. این نوع ادبی بیشتر بر محور عشق و عاشقی می چرخد و شاعران در آن سخنان و عواطف خود را خطاب به معشوق بیان می دارند. در این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی و کتابخانه ای تدوین شده، نگرش شاعران ایلام به معشوق بررسی و تحلیل شده است . طرز و شیوه ی نگاه شاعران ایلامی به معشوق دارای شباهت های زیادی به هم است . این شاعران، در نگاه به معشوق از شاخصه هایی از قبیل تشبیه معشوق به طبیعت ، بی وفایی معشوق، زیبایی معشوق، معشوق، دلیلی برای شور و اشتیاق، معشوق و هجران ، معشوق باعث نجات عاشق و معشوق دلیلی برای بی قراری عاشق ، استفاده کردهاند. حبیب الله بخشوده در ترسیم تصویر معشوق از زبان کردی و عناصر بومی بهره برده است . معشوق در شعر این شاعران دارای ماهیتی پاک و عفیف می باشد و شاعران با معشوق عشق ورزی ای پاک دارند. هم چنین در اشعار این شاعران معشوق بیشتر زمینی است و برای همین به بررسی معشوق زمینی در این پژوهش پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

معشوق ، شعر ایلام ، عبدالجبار کاکایی ، بهروز سپیدنامه ، حبیب الله بخشوده