بررسی تجربی عملکرد یک پهپاد تک باله با یک پهپاد دو باله

استفاده از هواپیماهای دو باله یا بال منصل به دم افقی معروف به بال متصل شده ، در برنامه های تحقیقاتی کارشناسان امر قرار گرفته است. افزایش نیروی برآ با استفاده از سطح اضافی بال، جلوگیری از رخ دادن پدیده فلاترو آیروالاستیسیته، پایین آمدن سرعت استال و کوتاه شدن باند فرود و پرواز از مزایای مهم دو باله ها می باشد. البته افزایش پسای اصطکاک پوسته ای و افزایش هزینه ساخت را می توان بعنوان معایب طرح نام برد. در گوشه و کنار دنیا کشورها در حال تحقیقات بنیادین در زمینه پهپادهای دو باله بودهو بعنوان یک رویکرد جدید به این گونه سامانه ها با اهدف ارتقاء عملکردی هواپیما و پهپاد در حال انجام است. در این تحقیق عملکرد یک پهپاد تک باله نسبت به یک پهپاد دو باله در سرعت های ۱۵ و ۲۴ متر بر ثانیه با استفاده از آزمایش های تونل باد بررسی شده است. سطح آشفتگی تونل باد حدود ۰.۷۵ % بوده و محدوده زاویه حملع ۴ - تا ۱۴ درجه بوده است. بارهای وارده بر مدل اعم از نیروها و گشتاورها توسط یک بالانس ۶ مولفه استرین گیجی اندازه گیری شد نتایج حاکی از آن است که ضریب برآ در هر دو سرعت در دوباله افزایش ۵۰% در محدوده بالاتر از زاویه ۲ درجه می باشد. همچنین بدلیل افزایش سطح بادخور در محدوده زاویه حمله ۴ - تا ۴ درجه ضریب نیروی پسای اصطکاک پوسته ای به میزان دو برابر افزایش یافته است. اگرچه این مقدار در زوایای حمله بالاتر به کمتر از ۵۰ % رسیده است. نکته مهم اینکه در هر دو مدل رفتار گشتاور پیچ یکسان بوده و پایداری طولی حفظ شده است.

کلیدواژه ها:

پهپاد تک باله ، ضرایب آیرودینامیکی ، تست استاتیکی تجربی ، بالانس ۶ مولفه داخلی ، تونل باد ، پهپاد بال متصل