تحلیل قوانین سازگاری با تغییر اقلیم در کشورهای توسعه یافته

گرمایش جهانی و به تبع آن، پدیده تغییر اقلیم به عنوان یکی از مهم ترین چالش های محیط زیستی قرن اخیر به شمار می رود و در نتیجه نیاز به یک اجماع جهانی برای کاهش اثرات آن، بیش از پیش احساس می شود. در چنین بستری، قاعده گذاری در زمینه تغییر اقلیم از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، قوانین مرتبط با سازگاری با تغییر اقلیم در کشورهای توسعه یافته از منظر محورهای موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. لذا ابتدا دسته بندی کشورها براساس شاخص توسعه انسانی ارزیابی گردید. سپس قوانین سازگاری با تغییر اقلیم براساس سیستم های اجتماعی- اکولوژیکی در قالب سه سیستم منابع، بازیگران و حکمرانی دسته بندی شد. در گام بعدی، روند زمانی و مکانی قوانین براساس این سیستم ها و زیرسیستم ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج به دست آمده حاکی از این است که قاعده گذاری در زمینه سازگاری با تغییر اقلیم در کشورهای توسعه یافته از سال ۱۹۵۷ آغاز شده و تا سال ۲۰۱۸ ادامه یافته که بیشترین سهم قاعده گذاری متعلق به قاره اروپا است. همچنین سیستم بازیگران بیشتر از دو سیستم دیگر مورد توجه قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل زیرسیستم ها نشان می دهد که زیرسیستم های آب، انرژی و اقتصاد سراسری نسبت به سایر زیرسیستم ها در هر یک از سه سیستم مورد نظر، اهمیت بیشتری دارند. همچنین تصویب قوانین در زیرسیستم های آب، کشاورزی و سلامت و بهداشت پیش تر از سایرین، مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت نشان داده شد که با گذشت زمان، قوانین شامل اهداف جامع تر و گسترده تر شده اند.

کلیدواژه ها:

سازگاری با تغییر اقلیم ، قاعده گذاری ، سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی