بررسی رابطه ی جو توانمندسازی و مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 118

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JOMSR-4-12_007

تاریخ نمایه سازی: 13 خرداد 1402

چکیده مقاله:

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی جو توانمندسازی و مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. آزمودنی های این تحقیق شامل ۱۴۵ نفر از کارکنان بیمارستان های شهر قم در سال ۱۳۹۹ بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس هشت مولفه ای اسکات و ژافه (۱۳۷۵) با تنظیم پرداختچی (۱۳۹۱) و پرسشنامه ی محقق ساخته ی مهارتهای عمومی کارکنان را تکمیل نمودند. اعتبار پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه جو توانمندسازی ۸۸/. و برای مهارتهای عمومی کارکنان ۹۲/. بدست آمد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاه و متخصصان تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، آزمون های آماری (آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان، تحلیل واریانس یکراهه ANOVA و آزمون t تک نمونه ای) با استفاده از نرم افزار spss به کار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جو توانمندسازی بیمارستان های نمونه پژوهش در همه ابعاد بجز (روحیه، قدردانی، محیط کار سالم) به طور کلی با اطمینان ۹۵/. بالاتر از حد متوسط است. وضعیت مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان، در همه ابعاد با اطمینان ۹۵ درصد بالاتر از حد متوسط بود. بین جو توانمندسازی و مهارتهای ( ارتباطی و کارگروهی) با اطمینان ۹۹% و مهارت های (حل مسئله، خلاقیت و حل تعارض) با اطمینان ۹۵% رابطه ی همبستگی مثبت وجود دارد بیشترین همبستگی بین جو توانمندسازی و مهارت کارگروهی با درجه همبستگی ۷/۰ مشاهده شد و بین جو توانمندسازی بیمارستان و مهارت مدیریت زمان کارکنان رابطه همبستگی مشاهده نشده است. جو توانمندسازی به طور کلی تبیین معناداری از مهارتهای عمومی کارکنان دارد. همچنین نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معناداری در میزان مهارتهای عمومی کارکنان و ادراک جو توانمندسازی بیمارستان بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی (جنسیت، سابقه خدمت، تحصیلات) آنها وجود ندارد. بهبود یافتن جو توانمندسازی بیمارستانها و مهارتهای کارکنان ، مستلزم شناخت اهمیت و کمبودها و کاستی های آن می باشد. از سوی دیگر می بایست؛ برنامه ریزی و تلاش در خصوص بهینه سازی جو توانمندسازی بیمارستانها به عنوان یک استراتژی ارزشمند تلقی شود و زمینه برای بهبود مهارتهای کارکنان و تحقق اهداف سازمانی بیمارستانها و ارائه ی خدمات درمانی کارآمد به جامعه، فراهم گردد.

نویسندگان

سمیرا دلبری

دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه اصفهان

حمید قادری پور

کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه ازاد کرمان