الگوی اختصاص شبیه سازهای آموزش رانندگی به مناطق شهری براساس شاخص های مرحله ای ریسک

عوامل بروز تصادفاف ترافیکی شامل انسان، جاده، محیط و وسیله نقلیه است که اکثر بررسی های کارشناسی ومطالعات انجام شده نشان می دهد بیشترین سهم، مربوط به عامل انسانی است درنتیجه در حین مطالعاتایمنی ترافیک عوامل انسانی باید در اولویت قرار گیرند یکی از مسایل و مشکلات مطالعات ایمنی ترافیک،ارزیابی رفتاری رانندگان و سایر کاربران معابر است با استفاده از شبیه سازهای رانندگی، کاربر (راننده) درمعرض یک محیط شبیه سازی شده قرار می گیرد و درعین حال امکان گرفتن ورودی از کاربر و دادن بازخوردنیز به او فراهم می سازد، به طوریکه احساس حضور در محیط واقعی به او دست خواهد داد و این احساسحضور به وسیله تعامل راننده با محیط و غوطه ور شدن در آن ایجاد می گردد. این مطالعه با توجه بهشاخص های ریسک فوتی های ناشی از تصادفات رانندگی الگویی را جهت تخصیص شبیه سازهای آموزشرانندگی به مناطق شهری ارایه داده است و به عنوان مطالعه موردی مناطق تجهیز نشده شهر تهران مد نظرقرار گرفته است. در نهایت و بدون درنظر گرفتن مناطق مجهز به شبیه ساز رانندگی به ترتیب مناطق ۱۹،۲۱، ۶، ۱۸ و ۲۰ با اولویت بالاتر انتخاب شدند از نتایج مطالعات انجام شده در تخصیص بودجه اموزش به مناطق شهری و مطالعات رفتاری در مناطق شهری می توان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

شبیه ساز آموزش رانندگی ، مناطق شهری ، رفتار رانندگی ، شاخص ریسک