اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عدم تحمل ابهام و ناگویی هیجانیدر افراد با اختلال وسواس اجباری

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عدم تحمل ابهام و ناگویی هیجانی در افراد با اختلال وسواس اجباری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا با اختلال وسواس اجباری بود که در سال ۱۴۰۱ به مراکز مشاوره و روان شناسی شهرستان گرگان مراجعه کرده بودند. از بین آن ها، تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعد شرکت کنندگان پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو و پرسشنامه عدم تحمل ابهام فریستون و لادوسر را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه آزمایش درمرحله پس آزمون بر عدم تحمل ابهام و ناگویی هیجانی موثر بوده است(.(P<۰/۰۵ با در نظر گرفتن یافته های آماری، می توان بیان کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید در افزایش تحمل ابهام و کاهش ناگویی هیجانی در افراد با اختلال وسواس اجباری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواس اجباری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، عدم تحمل ابهام ، ناگویی هیجانی