بررسی گوشه گیری و کم رویی اجتماعی در دانش آموزان

این مقاله به بررسی دو مفهوم "گوشه گیری" و "کم رویی اجتماعی" در دانش آموزان پرداخته است. گوشه گیری به معنای عدم تمایل دانش آموز به شرکت در فعالیتهای گروهی و ارتباط با دیگران است. کم رویی اجتماعی نیز به معنای ناتوانی در برقراری ارتباطات اجتماعی، عدم توانایی در ابراز هیجانات و احساسات و کاستی در مهارتهای اجتماعی استاین مقاله با استفاده از مطالعات انجام شده در زمینه ی گوشه گیری و کم رویی اجتماعی، عوامل موثر در ایجاد این مشکلات را شناسایی میکند. برخی از این عوامل شامل نارضایتی از خود، ناتوانی در فهم و تفسیر شیوه های ارتباطی دیگران، نداشتن تجربه ی کافی در فعالیتهای گروهی و داشتن تفکر منفی نسبت به ارتباط با دیگران استدر پایان، مقاله به برخی راهکارهای مقابله با گوشه گیری و کم رویی اجتماعی پرداخته است. برخی از این راهکارها شامل تقویت مهارتهای ارتباطی، ایجاد فضایی صمیمانه و اطمینانبخش برای دانش آموزان، تشویق به شرکت در فعالیتهای گروهی و ایجاد فرصتهایی برای تجربه و تقویت مهارتهای اجتماعی هستند.

کلیدواژه ها:

گوشه گیری ، کم رویی اجتماعی ، دانش آموزان ، عوامل موثر ، مهارتهای ارتباطی ، فعالیتهای گروهی ، تجربه ، راهکارهای مقابله