مقایسه ویژگیهای کمی و کیفی میوه ژنوتیپهای بومی انبه (Mangifera indica L.) در برخی از مناطق استان سیستان و بلوچستان

این پژوهش به منظور ارزیابی ویژگیهای کمی و کیفی میوه های ۳۲ ژنوتیپ از دانهال های انبه شهرستان های چابهار و کنارک واقع در استان سیستان و بلوچستان در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی اجرا گردید. از هر درخت گزینش شده، ۱۵میوه انبه یکنواخت در مرحله بلوغ کامل (بر اساس رنگ پوست) برداشت و صفت های طول، عرض و وزن میوه، pH آب­میوه، قند کل میوه، مواد جامد محلول و اسیدیته کل میوه اندازه­ گیری شد. همچنین ویژگی­ های برگ درختان شامل طول و عرض برگ و طول دمبرگ تعیین گردید. از نظر میزان مواد جامد محلول، اسیدیته کل و قند کل میوه گوناگونی زیادی در بین ژنوتیپ­های مورد بررسی وجود داشت. بر اساس نتایج، صفت های وزن میوه، وزن هسته، درصد قند کل و اسیدیته کل میوه دارای بالاترین میزان گوناگونی بودند. نتایج تجزیه واریانس داده­ ها نشان داد که ژنوتیپ های چابهار و کنارک در صفت های کمی و کیفی در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری داشتند. بر اساس نتایج تجزیه همبستگی، بین صفت وزن میوه با صفت های طول و عرض میوه در بین ژنوتیپ های منطقه کنارک همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت، در حالیکه در ژنوتیپ های مورد بررسی در منطقه چابهار بین این صفت ها همبستگی مشاهده نشد. ژنوتیپ های مورد بررسی بر اساس تجزیه خوشه ای در چهار گروه طبقه بندی شدند. بر اساس توصیف ­نامه انبه، در بین ژنوتیپ های بررسی شده در منطقه چابهار، ژنوتیپ های ۱۱ و ۶ و در منطقه کنارک ژنوتیپ شماره ۱۴ به عنوان ژنوتیپ های برتر معرفی شدند. این ژنوتیپ ها را میتوان در برنامه های بهنژادی انبه مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

بهنژادی ، تجزیه خوشه ای ، دانهال ، ژنوتیپ برتر ، گوناگونی ژنتیکی