The effect of unified transdiagnostic treatment on anxiety and emotion regulation of Boy children with stuttering

مقدمه: دوران کودکی از مهم ترین دوره های رشدی در افراد است. بیشتر کودکان در دوران رشد دچار مشکلات رفتاری و هیجانی می شوند. معمولا کودکانی که اختلالات گفتاری دارند حساسیت بیشتری دارند و مشکلات هیجانی بیشتری را تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی بر اضطراب و تنظیم هیجان کودکان دارای لکنت زبان بود. روش پژوهش: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی (پیش ­آزمون-پس ­آزمون-پیگیری) و از نوع طرح های تک آزمودنی ABA بود. جامعه پژوهش پسران ۸ تا ۱۲ سال دارای لکنت زبان بودند که به صورت هدفمند ۶ نفرآن ها از مراکز گفتاردرمانی انتخاب شدند اما به علت افت ۲ نفر از آزمودنی ها تعداد ۴ نفر از آن ها در پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های شدت لکنت رایلی (۱۹۹۴)، اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (۱۹۷۸) و نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۷) بود. جلسات درمان این پژوهش در ۱۲ جلسه توسط پژوهشگر اجرا شد. برای تحلیل داده­ها از تحلیل بصری و اندازه اثر به شیوه کاهش از خط پایه استفاده شد. یافته ­ها: نتایج این پژوهش حاکی از تاثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی در کاهش ۰/۱۲ تا ۰/۲۷درصدی شدت لکنت زبان ،  ۰/۱۷ تا ۰/۳۳درصدی اضطراب و ۰/۰۹ تا  ۰/۱۶ درصدی راهبردهای منفی تنظیم هیجان و همچنین افزایش ۰/۱۰تا ۰/۲۷درصدی راهبردهای مثبت تنظیم هیجان بود. بحث و نتیجه­ گیری: درمان یکپارچه فراتشخیصی می تواند در کاهش شدت لکنت زبان و نشانه های اضطراب   همچنین درکاهش  استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجان و افزایش و بهبود راهبردهای مثبت تنظیم هیجان موثر باشد

کلیدواژه ها:

Anxiety ، Emotion regulation ، Stuttering ، Unified Transdiagnostic Treatment ، اضطراب ، تنظیم هیجان ، درمان یکپارچه فراتشخیصی ، لکنت