بررسی میزان آنتی بادیهای ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران آلوده و غیر آلوده به این باکتری

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-66-1_006

تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی میکرواروفیلیک است که معمولادرمعده یافت میشود. وجوداین باکتری درمعده می تواندمنجربه گاستریت و کاهش تولیداسیدمعده شود. همچنین گزارشهایی رابطهی این عفونت باسرطان معده رابیان کرده اند. تشخیص زودهنگام عفونت به این باکتری دردرمان آن اهیمت بالایی دارد.این مطالعه با هدف بررسی میزان آنتیبادیهای ضدهلیکوباکتر پیلوری دربیماران آلوده و غیرآلوده به این باکتری انجام گرفت.روش کار: درمجموع ۸۵ نمونه بیماردارای علایم شامل ۴۶ نمونه Hp+ و ۳۹ نمونه Hp- واردمطالعه شدند. درنهایت سطح سرمی آنتیبادیهای IgG و IgA با استفاده ازکیت الایزا(Roche – آلمان) اندازهگیری شد.نتایج: افرادموردمطالعه دارای میانگین سنی ۴۱/۱۳ ± ۸۳/۴۳ و ۶۵/۱۲ ± ۲۸/۴۱ به ترتیب دردوگروه Hp+ و Hp- بودند. گروه Hp+ شامل ۱۷ زن و ۲۹ مرد و گروه Hp- شامل ۲۲ زن و ۱۷ مرد بودند. هیچ رابطهی معنیداری بین سن و جنس دردو گروه مشاهده نشده است. بر اساس آنالیز دادهها مشخص شد که میزان IgG و IgA افزایش معنیداری در افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری نسبت به افراد Hp- داشتند (۰۰۱/۰ >p). همچنین نتایج نشان داد که هیچ ارتباط معنی داری بین مقدار آنتیبادیهای مورد بررسی و جنسیت افراد وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق و مطالعات مشابه انجام شده، عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری در هر سن و جنسی می تواند ایجاد شود. با توجه به شیوع بالای این بیماری و هزینههای اقتصادی و زمانی مربوط به آن، انجام مطالعات بیشتر در مورد این بیماری و علتهای ایجاد کننده آن ضروری به نظر میرسد.

نویسندگان

الهام معظمیان

گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم، کشاورزی و فناوری نوین، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.

عبداله صفی خانی محمودزاده

گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم، کشاورزی و فناوری‏های نوین، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.

سیده عذرا شمس دین

مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

غلامعباس کایدانی

گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده علوم پزشکی وابسته، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران