اثر تنش خشکی بر عملکرد و مراحل فنولوژیک در ژنوتیپهای نخود زراعی(Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و مراحل فنولوژی ژنوتیپهای نخود، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار، در سال ۱۳۹۰ در کردستان انجام شد. فاکتورها شامل دو سطح آبیاری (شاهد) و تنش خشکی (دیم) به عنوان فاکتور اصلی و ۱۹ ژنوتیپ نخود به عنوان فاکتور فرعی بودند. تنش خشکی باعث کاهش معنیدار عملکرد دانه و بیولوژیک شد. ژنوتیپها از نظر عملکرد و صفات روز تا گلدهی و روز تا رسیدگی دارای تنوع قابل توجهی بودند. همبستگی منفی و معنیداری بین عملکرد و تعداد روز تا گلدهی و روز تا رسیدگی وجود داشت. بنابراین ژنوتیپهایی که طول دوره رشدی کوتاهتری داشتند با فرار از خشکی پایان فصل عملکرد بالاتری داشتند. در این میان ژنوتیپ شماره (ILC۸۲۶۲) ۱ با بیشترین طول دوره رشد و عملکرد بیولوژیک (۳۰۵ g/m۲) بالاتر ، عملکرد دانه (۸۹ g/m۲) پایینی داشت. در مقابل ژنوتیپ (ILC۴۸۲) ۳ با عملکرد بیولوژیک (۲۱۱g/m۲) پایین و عملکرد دانه (۱۱۳ g/m۲) بالا، طول دوره رشدی کمتری داشت و میتوان به عنوان ژنوتیپ زودرس و مناسب برای مناطق خشک معرفی کرد.

کلیدواژه ها:

ژنوتیپهای نخود ، روز تا گلدهی ، روز تا رسیدگی