ارزیابی میانگین عملکرد و پایداری ژنوتیپهای نخود با ترکیب ویژگیهای روشهای AMMI و BLUP

هدف از این تحقیق ارزیابی برهمکنش ژنوتیپ در محیط بر عملکرد دانه و تعیین پایداری عملکرد دانه ۱۸ ژنوتیپ نخود با استفاده از مدل های AMMI و BLUP بود که طی دو سال زراعی (۱۳۹۳-۹۵) در مناطق دیم نیمه گرمسیری اجرا شد. نتایج نسبت درست نمایی ( Likelihood (ratio test, LRT نشان داد که اثر ژنوتیپ و برهمکنش ژنوتیپ در محیط بر عملکرد دانه معنی دار بود. بنابراین، تجزیه بهترین پیش بینی خطی نااریب (Best linear unbiased predictors, Blups) برای این داده ها مناسب تشخیص داده شد. بر اساس شاخص ارزش پایداری امی (ASV)، ژنوتیپ های ۱۳ ،۱۶ ،۱۱ ،۴ و ۶ دارای عملکرد پایدارتر بودند. شاخص انتخاب همزمان (SSIASV) بر اساس ASV ، ژنوتیپ های ۶ ،۱۶ ، ۲ ،۵ و ۱۱ را از نظر عملکرد دانه و پایداری عملکرد، به عنوان ژنوتیپهای برتر شناسایی کرد. بر اساس شاخص WAASBY مبتنی بر تجزیه BLUP، ژنوتیپ های ۵ ،۱۲ ،۱۴ ،۱۵ و ۱۸ پر محصول با عملکرد پایدار شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

تجزیه مقادیر منفرد ، گزینش همزمان ، میانگین وزنی نمرات مطلق ، نمودار گرمایی ، نمودار موزائیکی