راهکارهایی برای توسعه سرمایه انسانی در سازمانی های چند قومیتی(مطالعه موردی پادگان های شهرستان بهبهان)

تجربه گروهی سربازان در محیط پادگان با مجموعه پیچیده ای از تجارب و تعاملات همراه بوده و در صورت سازنده بودن، آثاری همچون توسعه سرمایه انسانی را در پی داشتهو در غیر این صورت می تواند در قالب موانع مشارکت، تعامل آزاد آنان را مسدود نماید. از جمله این موانع وجود دوگرایی هایی میباشد که سربازان فرهنگ ها و قومیت ها به دلایل مختلف و از جمله ضعف در احترام نسبت به فرهنگ یکدیگر از هم جدا مانده و از مشارکت اجتماعی و سهیم شدن در تجارب دو جانبه محروم می گردند. تحقیق کیفی حاضر به روش قوم نگاری در سطوح برنامه درسی پنهان از نظر سیلورو الکساندر و با هدف بررسی وضعیت احترام به تنوع فرهنگی در الف) تعامل سربازان با یکدیگر، ب) تعامل سربازان با فرمانده و ج) محیط و فضا و با مطالعه یکساله برروی ۴۰ نفر از سربازان پایگاه های بهبهان انجام گردیده است. یافته های تحقیق که با استفاده از ابزارهای متنوع کیفی شامل اتوبیوگرافی، مشاهده، مصاحبه، یادداشت برداری، ژورنال نویسی، ضبط صدا، فیلمبرداری و بررسی مستندات به دست آمده اند، حاکی از آن است که سربازان تجارب متفاوتی را در فرایند خدمت خود در مورد فرهنگ و قومیت شان به دست آورده اند که محققان از طریق تحلیل محتوایی آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.

کلیدواژه ها:

سرمایه انسانی ، آموزش کارکنان وظیفه ، تنوعفرهنگی اجتماعی ، مردم نگاری