تجزیه کمی، کیفی و قابلیت آبکافت همی سلولز هسته خرما

لیگنین چسبیده به دو همی سلولز اندازه گیری شد. در مرحله بعد، همی سلولز ۱ و ۲ در معرض دو اندوزایلاناز تجاری به نامهای ورون ۱۹۱ و پنتوپان منوبیجی قرار داده شد و قابلیت آبکافت آنزیمی آنها در شرایط بهینه مطالعه گردید. محصولات حاصل از آبکافت، توسط کروماتوگرافی مایعی با کارایی بالا مورد تجزیه کمی و کیفی قرار داده شد. نتایج نشان داد که بخش قابل توجهی از هسته خرما را همی سلولز از نوع زایلان تشکیل می دهد به طوری که زایلان ۱ قابلیت آبکافت توسط آنزیمهای فوق را نداشته اما زایلان ۲ این قابلیت را داراست و حاصل آبکافت، تولید زایلوالیگوساکاریدها به عنوان ترکیبات با ارزش پری بیوتیکی است.شکلات خرما، لواشک، سرکه و قند مایع تبدیل می گردد و در انتها مقدار زیادی هسته به عنوان پسماند به جای می ماند. هسته خرما ۱۰-۱۵ درصد وزن کل میوه را به خود اختصاص داده و حاوی نسبت بالایی ترکیبات فنلی با خاصیت ضد اکسایندگی است .[۳] هسته خرما همچنین حاوی ۱۰-۷ درصد روغن مقاوم به حرارت است .[۴] به این دلایل، هسته خرما ظرفیت بالایی برای جذب در صنایع تولید روغن خوراکی و ضد اکساینده دارد. هسته خرما همچنین محتوی مقدار در این پژوهش، قابلیت آبکافت آنزیمی بخش همی سلولز هسته خرما، با هدف تولید مواد دارای ارزش افزوده مورد تحقیق قرار گرفت.برای استخراج همی سلولز،دو دستور کار یا پروتکل استفاده گردید.دستور کار شماره۱ عبارت بود از استخراج همی سلولز با محلول قلیایی نسبتا غلیظ در دمای اتاق. دستور کار شماره۲ به این ترتیب بود که ابتدا هسته خرما در معرض محلول قلیایی رقیق با دمای بالا قرارگرفت و سپس طبق دستور کار شماره ۱، همی سلولز استخراج گردید.هواحدهای قندی سازنده همی سلولز ۱ و ۲ ، با روش کروماتوگرافی مایعی با کارایی بالا و گروه های جانبی آنها با روش اسپکتروسکوپی مادون قرمز شناسایی گردید. مقدار

کلیدواژه ها:

هسته خرما ، ، همی سلولز ، زایلان