چگونه توانستم اختلال دیکته نویسی دانش آموز پایه پنجم را درمان کنم؟

اختلال در یک یا چند فرآیند ذهنی یا درس آموزشگاهی که دلیل آن را باید فقر عاطفی و محیطی و سیستم عصبی و مغز و گیرنده های حسی جست وجو کرد، اما میزان این مشکل به لحاظ کمی در حدی نیستند که در بیماری های سیستم عصبی و مغز و فقر عاطفی و محیطی تعریف شده قرار گیرند را اختلالات یادگیری گویند. محمدمهدی دانش آموز پایه پنجم در دیکته نویسی ضعف دارد اما در سایر دروس مشکلی ندارد. آموزگار کلاس از عدم تمرکز او در حین تدریس شکایت داشت و معتقد بود که: «در سر جای، خود را آرامش کافی را ندارد و در هنگام تدریس حواس پرتی او مشهود است و دائما نگران به نظر میرسد و لج باز و همیشه دنبال بهانه جویی است». دانش آموز ابزار و امکانات دبستان یا وسایل اطرافیان را تخریب نمیکند، در ضمن مادر او نیز گزارشی در مورد بی نظمی، شب ادراری و یا رفتارهای پرخاش گرانه اوگزارش به دبستان نداشته است. رفتاری نظیر ناخن جویدن که علامتی بر وجود استرس و اضطراب باشد، مشاهده نکردیم، از سویی حین حضور در کلاس مشارکت در یادگیری کمی از او مشاهده می شود. برای درمان مشکل دیکته نویسی محمدمهدی در گام اول اقدامات تشخیصی از قبیل: مصاحبه با معلم، مصاحبه با والدین، گرفتن آزمون هوش ریون، تشخیص افتراقی بررسی غلبه طرفی و با توجه به شواهد بیان شده به بررسی تشخیص نوع اختلال یادگیری و تشخیص علل احتمالی بروز اختلال و در پایان به ارائه و انجام روش های درمانی لازم عمل نمودیم. بعد از گذشت چهار ماه به بررسی وضعیت دیکته نویسی محمدمهدی پرداختیم که دچار بهبود اساسی شده بود و غلط های او کاهش یافته بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، دیکته نویسی ، دانش آموز ، اختلال یادگیری ، درمان