ارزیابی مدیریت بحران در گر دشگری نواحی کوهستانی با تاکید بر خطر سقوطبهمن

گردشگری می تواند به عنوان عامل هماهنگ کننده بین توسعه و حفاظت در کوهستان باشد توسعه مناطق کوهستانی همگام باحفاظت از طریق گردشگری انجام می پذیرد وبا بهره برداری پایدار هم حفاظت و عملکرد صحیح اکوسیستم کوهستان و هم بهرهبرداری تفریحی از آن امکان پذیز است . ایجاد تعادل بین حفاظت و استفاده دشوار ترین مسئله در برنامه ریزی ها و طراحی کوهستانها به شمار می رود زیرا به هم خوردن تعادل طبیعی در کوهستان ها حتی در یک محدوده کوچک اثر خود را بر روی دیگر نقاطهمجوار خواهد گذاشت.تغییرات در اکوسیستم و نیز نابودی آن بر اثر استفاده بی رویه از عناصر و اجزای آن ا زجمله تخریب جنگلها و مراتع در نواحی کو هستانی موجب تغییرات شدید اکسیستم ها و در مواردی حتی موجب نابودی آنها شده است.سقوط بهم نیکی ازپدیدهها ی مناط ق برفگیر است که اگر به صورت علمی با آن برخورد نشو د ممکناست خطرات فرا وان و مشکلا تجبران ناپذیری در مسیر های ارتباطی مناطق کوهستانی، تفرجگاه ها و معادن ایجاد شود. بامدیریت صحیح و بررسی دقیق ترمیتوان نه تنها بهمن راپیش بینی نمود، بلکه ازخسارات آن تا حد قابل ملاحظه ای جلوگیری کرد. در این تحقیق توصیفی وتحلیلی سعیشده تا اهمیت گردشگری نواحی کوهستانی با توجه به توان های بالای جذب گردشگر،به مخاطرات محیطی این نواحی به ویژه خطربهمن نیز پرداخته شود

کلیدواژه ها:

بهمن ، مدیریت بحران ، مخاطرات طبیعی ، گردشگری ورزشی