شناسایی معیارهای امکان پذیری استقرار نظام مشارکت عمومی- خصوصی در ایران با رویکرد مسئولیت سازمانی

دولت ها به دلیل محدودیت های بودجه ای، به منظور بهره گیری از تخصص، مدیریت و تکنولوژی نوین بخش خصوصی و نیز انتقال درصد بیش تری از ریسک های پروژه به بخش خصوصی تمایل زیادی به اجرای پروژه ها از طریق مشارکت عمومی- خصوصی نشان می دهند. لذا، تحقیق حاضر به منظور شناسایی معیارهای امکان پذیری استقرار نظام مشارکت عمومی- خصوصی در ایران با رویکرد مسئولیت سازمانی نگاشته شده است و از این نظر به عنوان یک پژوهش بومی هم در سطح کاربردی و هم در سطح نظری در نوع خود جدید وحائز اهمیت است. تحقیق حاضر از حیث ماهیت، توصیفی- تحلیلی؛ از نظر هدف، کاربردی (و باید بتواند منشا سیاست گذاری و برنامه ریزی باشد) و از نظر اجرا و کنترل شرایط تحقیق، پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی خبرگان به روش دلفی فازی می باشد. جامعه آماری پژوهش را خبرگان (مدیران، اساتید دانشگاهی، اعضای اتاق بازرگانی ایران و متخصصین حرفه پیمانکاران و کارفرمایان) تشکیل می دهند که از طریق نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند/گلوله برفی و با استفاده از روش اشباع نظری گردآوری اطلاعات صورت گرفته است. تجزیه و تحلیل مشاهدات و اطلاعات پژوهش با استفاده از نرم افزارهای تحلیل آماری Excel و SPSS انجام شده است. بر طبق یافته های تحقیق، در بخش کیفی بعد از شناسایی شاخص ها و آزمون آن، شاخص های معرفی شده اکثرا مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

امکان پذیری استقرار ، نظام مشارکت ، مشارکت عمومی- خصوصی ، مسئولیت سازمانی