مقایسه کارایی بالینی ماتریکس درمان پذیرش و تعهد با درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت و درمان شناختی- رفتاری هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعی

هدف: شواهد تجربی و نظری نشان می­دهد که مداخله­ های­ شناختی- رفتاری، کارایی پایداری ندارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارایی بالینی ماتریکس درمان­ پذیرش ­و تعهد با درمان ­­پذیرش ­و تعهد متمرکز بر شفقت و درمان­شناختی- رفتاری هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش­: این پژوهش از نوع کارآزمایی ­بالینی یک­سر کور با طرح آزمایشی تک­آزمودنی با خط پایه ­چندگانه ناهمزمان بود که به­روش ­نمونه­ گیری هدفمند در طی ۱۲­جلسه ۶۰ ­دقیقه­ ای با پیگیری ۲ ­ماهه بر روی ۹­ دانشجو با اختلال اضطراب اجتماعی اجرا شد. برای مقایسه نتایج این سه الگوی ­مداخله­ ای، از مقیاس اضطراب­­ اجتماعی ­لیبویتز (هیمبرگ و همکاران، ۱۹۹۹)، فرم کوتاه مقیاس خود­ شفقت­ورزی (ریس و همکاران، ۲۰۱۱)، نسخه دوم پرسشنامه ­پذیرش ­و عمل (باند و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه زندگی ­ارزشمند (ویلسون و همکاران، ۲۰۱۰) استفاده شد. داده­ها به روش ترسیم­دیداری، درصد بهبودی، شاخص ­تغییر پایا و شاخص­ های شش­گانه کارایی بالینی تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که­ هر سه روش مداخله ­ای در کاهش اضطراب ­اجتماعی (۲.۵۸->Z) و افزایش انعطاف ­پذیری­ موثر و از لحاظ بالینی معنادار است (۲.۵۸Z>). با ­این ­وجود، درمان­شناختی- رفتاری هافمن در افزایش خود شفقت ­ورزی و زندگی­ ارزشمند از لحاظ بالینی موثر و معنادار نبود (۱.۹۶>Z)، و این نتایج نیز در پایان دوره پیگیری ۲­ماهه حفظ شد. نتیجه ­گیری: بنابراین ماتریکس درمان ­پذیرش ­و تعهد و درمان ­پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت از نظر اندازه ­­تغییر، ثبات، کلیت ­تغییر و ایمنی در مقایسه با درمان­شناختی- رفتاری هافمن، کارایی بالینی موثرتری دارند، اما هر سه روش مداخله در میزان ­پذیرش و عمومیت تغییر مشابه بودند.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، انعطاف پذیری ، درمان شناختی-رفتاری ، درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت ، ماتریکس درمان پذیرش و تعهد