بررسی تاثیر فشارنهادی و بازارگرایی بر شیوه تامین سبز و مزیت رقابتی با نقش میانجی تعهد مدیریتی (مطالعه موردی: صنعت نساجی)

توسعه دانش و توانایی بشر برای افزایش بهره­برداری از محیط و منابع آن و از نگاهی دیگر نگرانی به پایان رسیدن منابع طبیعی و برهم خوردن تعادل فرایندهای حیاتی کره­ زمین، پژوهشگران را بیشتر از گذشته متوجه محیط­زیست و فاکتورهای اثرگذار و اثرپذیر آن کرده است. توجه به جنبه­های زیست­محیطی در کنار زنجیره تامین سنتی، منجر به بکارگیری زنجیره تامین سبز در سازمان­ها و مراکز تولیدی شده است. از طرف ­دیگر نیز به­دلیل اهمیت منسوجات در حیات اجتماعی و اقتصادی مردم و نقش حفاظتی آن در مصون نگه داشتن بدن انسان در برابر عوامل طبیعی و اقلیمی و سپس برجسته شدن کارکرد اجتماعی و فرهنگی آن، توجه به نقش شیوه تامین سبز در صنعت نساجی را پر رنگ­تر کرده است. فلذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فشار نهادی و بازارگرایی بر شیوه تامین سبز و مزیت رقابتی با نقش میانجی تعهد مدیریتی می­باشد. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تولید و عرضه­کنندگان صنعت نساجی (انواع حوله) در استان آذربایجان شرقی است؛ که بصورت تصادفی تعداد ۲۰۰ نفر از اعضای نمونه در دسترس قرار گرفته و پرسشنامه ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس و روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس. تجزیه و تحلیل شدند. بررسی نتایج این تحقیق نشان داد که فشار نهادی بر بازارگرایی، بازارگرایی بر شیوه تامین سبز و تعهد مدیریتی، تعهد مدیریتی بر شیوه تامین سبز و درنهایت شیوه تامین سبز بر مزیت رقابتی تاثیر معنی­داری دارد. و تعهد مدیریتی توانست رابطه بین بازارگرایی و شیوه تامین سبز را میانجی گری کند.

کلیدواژه ها:

بازارگرایی ، تعهد مدیریتی ، شیوه تامین سبز ، فشار نهادی ، مزیت رقابتی