جلوه هایی از درون مایه های عرفانی در اشعار وحشی بافقی باتاکیدبرمنظومه خلدبرین

بی­تردید وحشی بافقی یکی از مشهورترین شاعران دوره صفوی است که اهمیت او در سبک خاص بیان اوست. هنرآفرینی در مضمون و بیان احساسات و عواطف شاعرانه با زبان روان و ساده وصمیمی وی را در زمره شاخص­ترین شاعران مکتب وقوع قرارداده­است. اشعاروی را از زوایای مختلف می­توان بررسی­کرد. درون­مایه­های عرفانی در اشعار وحشی بافقی به­ویژه در منظومه خلدبرین، از وجوه زیبای زبان و اندیشه­های اوست. نگارنده  با پردازش توصیفی-تحلیلی اشعاروحشی، به این نتیجه رسیده که وی  با آن همه شور و شرر عاطفی و الهام شاعرانه که داشته عشق عرفانی یکی از درونمایه­های فکری و شعری وی بوده­است. دربیشتر آن­ها، عواطف شدید و احساسات و درد و تالم درونی شاعر با زبانی روان و ساده و دلپذیر با نیرومندی هرچه تمامتر بیان­شده­ و اگرچه منظومه­های غنایی و عاشقانه وحشی، عشق مجازی او را نمایان­کرده­است، اما در عین حال خود آن را پلی برای حقیقت دانسته­است.

کلیدواژه ها:

وحشی بافقی ، عرفان ، شعر ، خلدبرین