اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر عزت نفس و حافظه فعال کودکان مبتلا به اختلال شنوایی و گفتاری

هدف از این پژوهش تعیین اثریخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر عزت نفس و حافظه فعال کودکان مبتلا به اختلال شنوایی- گفتاری بوده است . جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی افراد (دختر و پسر) واجد اختلال شنوایی - گفتاری ۸ تا ۱۲ ساله، در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مرکز توانبخشی تبسم شهرستان فلاورجان تشکیل داده اند. نمونه گیری شامل ۳۰ نفر از دختران و پسران دارای اختلال شنوایی و گفتاری که به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه آموزش بازی درمانی قرار گرفت و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت و فقط پایان جلسات بازی درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه بازی درمانی ۳۰ دقیقه ای به صورت گروهی و فردی انجام شد و پس از پایان از هر دو گروه پس آزمون(آزمون عزت نفس آلیس پوپ و آزمون فراخنای ارقام وکسلر) گرفته شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همگنی واریانس ها و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش، نشان داد که میانگین نمره حافظه فعال(فراخنای ارقام معکوس) و عزت نفس پس از بازی درمانی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری داشته است و نمره عزت نفس و حافظه فعال (فراخنای ارقام معکوس) در گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل بوده است اما میانگین نمره حافظه فعال (فراخنای ارقام رو به جلو) پس از بازی درمانی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنا داری نداشته است.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، عزت نفس ، رویکرد شناختی-رفتاری ، حافظه فعال ، اختلال شنوایی- گفتاری