مدیریت منابع انسانی سبز برای توسعه پایدار

سناریوی جهان کنونی در زمینه مصرف و کاهش متعاقب منابع طبیعی ، منجر به پیدایش یک کلمه نوظهور به نام ”مدیریت منابع انسانی سبز” شده است . این مفهوم در درجه اول بر توسعه یک فرهنگ مردم محور برای پرورش امکانات حفظ محیط زیست تمرکز می کند که به تدریج منجر به توسعه پایدار گسترده در جهان می شود. در راستای توسعه عظیم حاصل از انقلاب صنعتی که در اواسط دهه ۱۷۰۰ آغاز شد، جهان شاهد شیوع تدریجی ظهور صنایع ، رشد اقتصادی ، استانداردهای زندگی بالاتر، در دسترس بودن محصولات و امکانات کلاس جهانی و غیره بوده است . ما برای همه چیز به منابع محیطی تکیه می کنیم . از غذایی که می خوریم گرفته تا برقی که مصرف می کنیم و لباس هایی که می پوشیم ، همه چیز از محیط زیست گرفته شده است . اما جایی در میان انبوه این دستاوردها، جنبه زیست محیطی بدیهی فرض شده و آسیب زیادی به محیط زیست وارد شده است که عواقب آن در سناریوی غالب بسیار مشهود است . آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی خاک و تخریب زیستگاه بارزترین پیامدهای توسعه صنعتی هستند. توجه به محیط زیست سبب شده است که در طول سال ها، قوانین و مقررات متعددی با توجه به مسائل زیست محیطی به وجود آید تا بتوان تاثیر فعالیت های انسانی را بر محیط زیست تنظیم نمود. این مقاله خلاصه ای از برخی از طرح های مرتبط را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی سبز ، توسعه پایدار ، محیط زیست .