ارایه مدل مسیریابی - مکانیابی برای سرویس های حمل و نقل مدارس با توجه به کاهش گاز دی اکسید کربن

در این تحقیق به ارائه و حل مسئله ریاضی مسیریابی و مکانیابی سرویس های حمل و نقل مدارس برای دانش آموزان و معلمان پرداخته شده است . مدل ارائه شده که تا حد امکان مسیریابی را بهینه کرده و ضمن معرفی کوتاه ترین مسیر ها، در نهایت هزینه ها را کاهش خواهد داد. همچنین با استفاده از روش هایی سعی شده تا تعداد ایستگاه ها کاهش یابند. در ادامه با توجه به کاهش جابجایی وسایل نقلیه ، مقدار زمان صرفه جویی شده و هزینه های اقتصادی تعیین می شوند. روش حل با استفاده از روش محدودیت اپسیلون در نرم افزار بهینه سازی گمز و الگوریتم فراابتکاری ژنتیک می باشد. با استفاده از الگوریتم فراابتکاری ژنتیک به پیاده سازی مسئله در ابعاد بزرگ پرداخته شد. سپس نتایج حاصل از هر دو روش را بررسی و مورد مقایسه و تحلیل قرار داده شد. نتایج نشان داد که مقدار شاخص فاصله از نقطه ایده آل در الگوریتم ژنتیک کمتر از مقدار شاخص حاصل از حل مسئله در نرم افزار گمز است .

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، مکانیابی ، سرویس حمل و نقل مدارس ، مسایل زیست محیطی