مکان یابی بیمارستان با استفاده از روش AHP درمحیط GIS (نمونه موردی: منطقه ۷ شهرداری شیراز)

امروزه افزایش جمعیت و به دنبال آن توسعه کالبدی شهرها، موجب کمبود زیرساخت ها و خدمات شهری در مناطق جدید شهری شده است. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن نواحی محروم از خدمات درمانی (منطقه ۷ شهر شیراز) و مکان یابی بهینه کاربری برای بیمارستان انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی بود و با رویکرد شهروند محوری انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز نیز از شهرداری منطقه و سازمان فاوا شهرداری شیراز به دست آمد. با طراحی پرسش نامه، از ۱۰ نفر متخصصان حوزه سلامت و برنامه ریزی شهری درخواست شد تا به ۳ معیار و ۱۰ زیرمعیار امتیاز دهند و ارجحیت هر کدام از معیارها را مشخص نمایند. به منظور مکان یابی بهینه، از تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (Geographic Information System)استفاده گردید. تجمع بسیار زیاد کاربری بهداشتی-درمانی در مرکز شهر شیراز باعث شده است که مناطق جنوبی و جنوب شرقی با کمبود کاربری درمانی مواجه باشند. پس از بررسی معیارها و زیرمعیارها، بهترین موقعیت های مکانی جهت احداث بیمارستان پیشنهاد گردید. توزیع خدمات شهری و به ویژه خدمات درمانی، باید به گونه ای باشد که عدالت فضایی رعایت گردد. اراضی بایر و زمین های اوقافی، نزدیکی به معابر درجه یک و محدوده های با تراکم جمعیتی بالاتر، به عنوان موقعیت های برتر جهت مکان یابی بیمارستان ها پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

موقعیتهای جغرافیایی ، بیمارستانها ، تحلیل سلسله مراتبی ، سیستمهای اطلاعات جغرافیایی