بررسی زمینه های اجتماعی و اقتصادی موفقیت سیاست های جمعیتی در استان کرمانشاه

سیاست های جمعیتی در ایران طی چند دهه گذشته موفقیت های قابل توجهی در زمینه اثرگذاری برسطح باروری به همراه داشته است. در این مقاله شرایط و زمینه های نهادی که تحت آن ها سیاست های جمعیتی به اجرا درآمده اند مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده است به عنوان نمونه، مکانیسم های تاثیرگذاری سیاست های جمعیتی بر باروری استان کرمانشاه شناسایی شوند. در این راستا با استفاده از روش اسنادی، اطلاعات مربوط به سیاست های دولت در چهار مرحله: ۱-قبل از انقلاب تا ۱۳۵۷، ۲-از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۶، ۳-از ۱۳۶۷ تا ۱۳۹۰ و ۴-از ۱۳۹۰ به بعد بررسی شده و در ارتباط با تحولات باروری و شاخص های اجتماعی و اقتصادی استان قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند که سیاست های جمعیتی محدود کننده باروری پیش از انقلاب در حضور حمایت کننده های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به کندی توانستند میزان باروری را تا حدی کاهش دهند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سیاست های جمعیتی به سوی تشویق باروری تغییر یافت و در حالی که شاخص های اجتماعی و اقتصادی از جمله وضعیت تحصیل و اشتغال زنان و شاخص های ضعیف توسعه استان از آن حمایت می کردند باروری به شدت افزایش یافت. در مرحله سوم، سیاست های جمعیتی محدود کننده باروری توام با موفقیت چشمگیری بود که البته در این دوره اتفاقات مهمی در وضعیت زنان و شاخص های توسعه استان به وقوع پیوست. در آخرین مرحله با توجه به این که تغییر عمده ای در شاخص های اجتماعی-اقتصادی استان به وقوع نپیوسته نسبت به موفقیت سیاست های جمعیتی تردیدهای جدی وجود دارد

کلیدواژه ها:

سیاست های جمعیتی ، میزان باروری ، تحلیل نهادی ، شاخص های اجتماعی-اقتصادی ، استان کرمانشاه