راه های ارتقای سرمایه اجتماعی به منظور توسعه مدیریت دانش

بررسی های مختلف نشان می دهد که مفهوم سرمایه اجتماعی در تحلیل های اقتصادی و اجتماعی و توسعه جوامع مطرح شده است، در همین راستا تلاش شده تا چگونگی ارتباط میان سرمایه اجتماعی (درون و برون)، سازمانی بر توسعه مدیریت دانش و نیز ابعاد سرمایه اجتماعی شامل (بعد شناختی، بعد ساختاری و بعد رابطه ای)، را با پنج فعالیت اصلی مدیریت دانش شامل (کسب دانش، ثبت دانش، انتقال «تسهیم» دانش، خلق دانش و کاربرد دانش)، را بررسی و میزان تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی بر مدیریت دانش در سازمان ها را مورد آزمون قرار دهد. جامعه آماری این تحقیق در بخش درون سازمانی، مدیران و کارشناسان سازمان و شرکت های مورد نظر تحقیق، و در بخش برون سازمانی مراجعه کنندگان (مشتریان)، سازمان های مورد نظر تحقیق تشکیل می دهند. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظرگردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. روش جمع آوری داده ها، کتابخانه ای- میدانی است. ابزار مورد استفاده این تحقیق دو پرسشنامه، محقق ساخته بود، که روایی محتوایی پرسشنامه توسط، متخصصین و اساتید، مورد تایید قرار گرفت. پایایی آن نیز پس از اجرای آزمایشی بین ۹۳ نفر از نمونه گیران از طریق ضریب آلفای کرانباخ (۹۴%)، محاسبه گردید. جهت انجام این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده، و برای بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و توسعه مدیریت دانش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. همسو با فرضیات تحقیق، ضرایب همبستگی نشان می دهد برای ارتقای مدیریت دانش در سازمان ها باید سرمایه اجتماعی (درون و برون)، سازمانی را افزایش داد و بین سرمایه اجتماعی و مولفه های آن و توسعه مدیریت دانش و مولفه های آن رابطه ی معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی (بعد شناختی ، بعد ساختاری و بعد رابطه ای) ، توسعه مدیریت دانش ، کسب دانش ، ثبت دانش ، تسهیم دانش ، خلق دانش و کاربرد دانش