سوخت های فسیلی و میزان تولید گاز های گلخانه ای حاصل از آن ها در بخش حمل و نقل شهری و توجیه سوخت جایگزین (مطالعه موردی شهر تبریز)

گازهای گلخانه ای در اثر سوزاندن سوخت های فسیلی (در کشور ما بیشترین مقدار مربوط به گاز طبیعی و مشتقات نفت می شود) حاصل می شوند. گرم شدن سطح زمین و جو هوای شهرها باعث خشک سالی و پدیده ی زمستان های نچندان سرد می شود. در ایران افزایش جمعیت و عدم مدیریت در مصرف سوخت های فسیلی همچون گاز، گازوئیل و بنزین (مصرف چندین برابر استانداردهای جهانی) که علت اصلی آن به روز نبودن تکنولوژی های صنعتی است، موجب افزایش شدید گازهای گلخانه ای و به طبع آن خشک سالی شده است. در این پژوهش، با استفاده از فرمول های پیشنهادی مکانیسم توسعه پاک، میزان انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از بخش حمل و نقل، سپس هزینه های خارجی و اجتماعی حاصل از تولید گازهای گلخانه ای، صرفه جویی های اقتصادی حاصل از گازسوز کردن خودروها از دید مالک و دولت و ظرفیت کنونی جایگاه های سوخت رسانی CNG شهر تبریز برای جایگزینی CNG به جای سوخت گازوئیل و بنزین در سناریوهای مختلف (افزایش خودروهای دوگانه سوز به ترتیب ۲۵ درصد، ۵۰ درصد، ۷۵ درصد و ۹۰ درصد) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج، بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای را مربوط به خودروهای شخصی فقط بنزین سوز با هزینه های خارجی و اجتماعی سرسام آور و کمترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به خودروهای شخصی دوگانه سوز با سوخت CNG را نشان داد. همچنین، صرفه جویی های اقتصادی از دیدگاه دولت و مالک خودرو کاملا محسوس می باشد. ظرفیت کنونی جایگاه های سوخت رسانی CNG جهت جایگزینی با سوخت فسیلی پاسخگوی خودروهای گازسوز فعلی شهر می باشد و ظرفیت جایگزینی را در سناریوهای مختلف –به جز احداث جایگاه جدید سوخت رسانی تبریز- ندارند.

کلیدواژه ها:

سوخت فسیلی ، گازهای گلخانه ای ، حمل و نقل ، گاز طبیعی فشرده