آسیب شناسی احیاء اکوسیستم های آبی و روشهای آن

بهرهمندی بیش از حد و نادرست از منابع آب و آلودگی آن، خطری جدی در راستای توسعه پایدار، حفاظت محیط زیست و تامین منابع آب مناسب برای نیازهای روزافزون انسان است ، از طرفی دسترسی به کمتر از یک درصد آب شیرین جهان، سکونت در یک اقلیم خشک و نیمه خشک و توزیع نامتوازن بارندگی در سطح کشور، ایران را به یک کشور نیمه خشک تبدیل نموده است . با این وجود حفظ سلامت و رفاه انسان، امنیت غذایی ، اکوسیستم های مختلف و ایجاد توسعه پایدار و... منوط به حفظ محیط زیست و منابع طبیعی به ویژه آب و بهره برداری و مدیریت کاراتر منابع آب و خاک است ؛ ارتباط پیوسته زندگی انسان با حیات اکوسیستم های موجود در کره زمین و به ویژه اکوسیستم های آبی ، توجه به بهبود وضعیت و احیاء پیکره های آبی را از اهمیت بالایی برخوردار نموده است . بی توجهی به این موضوع ناپایداری توسعه انسانی را به همراه خواهد داشت ؛ ضمن اینکه جهت پاسخگویی به رشد سریع تقاضای آب برای بخش های مختلف مصرف، مطالعه و اجرای طرحهای بهبود کیفیت منابع آب که قابلیت نگهداری و استحصال منابع آب سطحی کشور با کیفیت مناسب را فراهم آورند اجتناب ناپذیر است . در این مقاله ، ضمن پرداختن به موضوع بازسازی اکوسیستم های آبی ، ضرورت این مسئله مورد بحث و بررسی قرار گرفته و سپس چالش های پیش روی این مقوله بیان گردیده و در ادامه به بررسی روش های موجود دراین زمینه پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

احیاء ، اکوسیستم های آبی ، شرایط فیزیکی و آبی .