افزایش خودکفایی انرژی با استفاده از ذخیره مشترک انرژی حرارتی

الگوی مصرف انرژی مشتریان مستقیما بر بار شبکه تاثیر می گذارد، به ویژه در ساعات اوج مصرف. در سالهای اخیر، بسیاری از روشهای کنترلی مختلف برای تغییر مصرف انرژی به ساعات غیر اوج مصرف از طریق مدیریت پاسخ تقاضا (DR) پیشنهاد شدهاند. به منظور مدیریت انرژی پاسخگویی موثر به تقاضا، بهینه سازی نقش کلیدی دارد. بنابراین افزایش منافع برای مشتریان و تشویق آنها به در نظر گرفتن رویکردهای کنترلی جدید در الگوی مصرف انرژی روزانه برای افزایش مشارکت مشتریان مورد نیاز است . از سوی دیگر، انرژی های تجدیدپذیر با ساختمانها ادغام می شوند تا هزینه های انرژی ساختمانها و وابستگی آنها به شبکه برق کاهش یابد. این مطالعه یک قدم جلوتر رفته و تعدادی از خانه های همسایه را به عنوان یک جامعه انرژی در نظر می گیرد . جامعه متعهد می شود انرژی تولید شده خود را از سیستم خورشیدی توزیع شده فردی با یکدیگر به اشتراک بگذارد و با به حداقل رساندن واردات و صادرات برق از/به شبکه ، خودکفایی انرژی خود را افزایش دهد. این تحقیق بر روی استفاده از ذخیرهسازی انرژی گرمای الکتریکی مشترک زمانی که تولید PV خورشیدی خود جامعه برای تولید/ذخیره انرژی حرارتی در ذخیرهسازی گرما استفاده می شود، تمرکز می کند و آن را با حالتی که در آن هر خانه دارای ذخیره انرژی حرارتی توزیع شده خود است ، مقایسه می کند. سپس ، ذخیرههای حرارتی با اندازههای مختلف برای جامعه آزمایش می شوند تا بهترین راهحل را بیابند. نتایج از نظر واردات و صادرات انرژی ، هزینه های سالانه و زمان بازپرداخت مقایسه شده است . نتیجه گیری می شود که جامعه با ذخیره انرژی حرارتی مشترک می تواند تبادل انرژی با شبکه را کاهش دهد و زمان بازگشت سرمایه گذاری ها را می توان برای اعضای جامعه کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پاسخ به تقاضا ، جامعه انرژی ، منابع انرژی تجدیدپذیر ، جامعه انرژی پایدار ، ذخیره انرژی حرارتی .