ارزیابی سرزمین با رویکرد ساختار لنداسکیپ (مطالعه موردی : حوزه آبخیز لاله زار کرمان)

اندازه گیری رابطه فیزیکی ، ادراکی و ارزیابی یک ناظر با چشم انداز ( لنداسکیپ ) به عنوان یک پدیده مستقل و عینی دشوار است . یک ارزیابی کارآمد محیط زیست ، فقط با درک واقعی از محدودههای جغرافیایی ، گرایش و نیروهای موثر تغییر دهنده محیط زیست جهانی می تواند بدست آید. این پژوهش ، به منظور ارزیابی سرزمین بر اساس ویژگی های واحدهای لنداسکیپ انجام شده است . بر اساس این مطالعات، ۶ واحد طبیعی بر پایه فرآیندهای ژئومورفولوژیکی و فیزیوگرافی شناسایی شدند. بررسی های فعالیت انسانی در واحدهای طبیعی بر اساس نوع کاربری و شدت دخالت انجام شد و ۱۸ واحد با یک ترکیب سرزمینی پیچیده طبیعی - انسانی شکل گرفت . بر پایه ترکیب ساختارهای طبیعی و انسانی ، ۴ واحد با ساختارهای لنداسکیپ ارائه گردید. مطالعات نشان داد که تمام واحدها توسط فعالیت انسان تغییر شکل داده اند. این دگرگونی ها عمدتا تحت تاثیر فعالیت های کشاورزی و دامداری است که شدت متوسط تا کم دارند. در منطقه مورد مطالعه ، گرایش به افزایش مناطق کشاورزی برای امرار معاش بسیار مهم است . به طوریکه زمینهای کشاورزی گسترش قابل ملاحظه ای دارند . مطالعات نشان داد که با یک مدیریت و بهره وری زیستی معقول، منطقه می تواند در یک وضعیت پایدار قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

چشم انداز سرزمین ، ساختار انسانی ، ارزیابی سرزمین ، فعالیت انسانی .