اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر کیفیت مراقبتهای مادرانه و اضطراب جدایی کودکان ۷ تا ۱۰ سال

این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر کیفیت مراقبت های مادرانه و اضطراب جدایی کودکان ۷تا ۱۰ سال انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به اضطراب جدایی بود که در سال ۱۴۰۱ در مدارس روستای یوسف آباد صیرفی واقع در شهریار غربال شده بودند. ۲۴ نفر از مادران به صورت نمونه گیری در دسترس و بر اساس ملاکهای ورود به پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۲نفر و گروه کنترل ۱۲ نفر قرار گرفتند. برنامه ی مداخله ای درمانی بازی درمانی والد-کودک لندرث، طی ۱۰ جلسه ۲ ساعته و به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای جمع آوری دادهها شامل پرسشنامه های کیفیت مراقبت های مادرانه و پرسشنامه سنجش اضطراب جدایی نسخه والدین بودند. تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل در کیفیت مراقبتهای مادران و اضطراب جدایی کودکان ۷ تا ۱۰ سال وجود دارد همچنین نتایج نشان می دهد مداخله از نوع بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک توانسته به تغییر معنی داری در میزان هرکدام از مولفه های کیفیت مراقبت های مادران منجر شود اندازه اثر میزان تاثیر مداخله های انجام شده بیشترین تاثیر را بر تعارض و سردرگمی (۰/۶۸۳) و کمترین تاثیر را بر دسترس پذیری (۰/۴۰۳) داشته است نتایج نشان می دهد مداخله از نوع بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک توانسته به تغییر معنی داری در میزان هرکدام از مولفه های اضطراب جدایی کودکان ۷ تا ۱۰ سال منجر شود. اندازههای اثر به دست آمده نشان می دهد مداخله های انجام شده بیشترین تاثیر را بر ترس از رها شدن و کمترین تاثیر را بر نگرانی درباره حوادث خطرناک داشته است . بر مبنای نتایج این پژوهش به مشاوران و روانشناسان کودک میتوان پیشنهاد نمود که با استفاده از این روش درمانی در کاهش اضطراب جدایی در کودکان بکوشند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی والد-کودک ، کیفیت مراقبت های مادرانه ، اضطراب جدایی .